در سینه دلی به وسعت غم دارم

بر زخم دلم نیاز مرهم دارم

هر چیز برای خود فراهم کردم

در زندگی ام فقط تو را کم دارم

دستی ز کرم به شانه ی ما نزدی

بالی به هوای دانه ی ما نزدی

دیریست دلم چشم براهت دارد

عشق سری به خانه ی ما نزدی

نرسد دست تمنا چو به دیدار شما
میتوان چشم دلی دوخت به ایوان شما
از دلم تا لب ایوان شما راهی نیست
نیمه جانیست در این فاصله قربان شما

بوی گیسوی تو را نیمه شب آورد نسیم

تازه شد در دل من یاد رفیقان قدیم

زیر باران عشق باید ماند تا غبار تنهایی را شست

نمی دانم زیر کدامین باران ایستاده ام که اینگونه تنها ولی خیس بارانم

به سلامتی خودم که تنهــــــــــــــــام

یه درک که هوا دو نفرس

هر چقدر که ادمهای اطرافت رو بیشتر میشناسی ...

تنهاییت دلچســــــــب تر میشه .

دوریت را چه کنم ای سراپا همه راز ؟
ای سرا پا همه ناز ؟
به که گویم غم خویش ؟
به گل پرپر یاس ؟
تو بگو گریه کنم یا نکنم ؟
دوریت را چه کنم ؟

شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهدشست…؟
چه بگویم با تو ؟
دلم از سنگ که نیست
گریه در خلوت دل ، ننگ که نیست
چه بگویم با تو ؟
که سحرگه دل من باز از دست تو ای رفته ز دست
سخت در سینه به تنگ آمده بود