متنفرم از خودم ...

 

که همیشه نگران کسی میشوم

 

که اگر بمیرم هم ...

 

 به چهلمم نخواهد رسید...

.


.


.


.

ﺭﻭﯼ ﻣـﺮﺯ ﺑﺎﺭﯾﮑــﯽ ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ...
ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻟــﻢ
ﻧﻪ ﺑﻮﺩﻧــــــــــﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﻭ ﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧــــــﺖ ﺭﺍ ...

وقتي دنيايت به اندازه يک نفرکوچک ميشود

و يک نفربه اندازه خدابرايت بزرگ…

قماربزرگي کرده اي

اگربرود، دين و دنيايت راباخته اي..

گيرم که باختم!

اما زانو نميزنم حتي اگر سقف آسمان کوتاه تر از قد من باشد

زانو نميزنم حتي اگر تمام مردم دنيا روي زانو هايشان راه بروند

من زانو نميزنم...

دلايل بودنم را مــــــــرور ميکنم هر روز!

هر روز از تعدادشان کــــــــم ميشود!

آخرين باري که شمردمشان

تنها يک دليل برايم مانده بود..!

آنهــــــــــم ديدن تو بود !!

 

ديـگـــر نه اشـکـــهايــم را خــواهـي ديــد

نه التـــمـاس هـــايم را

و نه احســـاســاتِ ايــن دلِ لـعـنـتـي را…

به جـــايِ آن احســـاسي که کُـــشـتـي

درخـتـي از غــــرور کـاشـتم…
 

بگذار هر کسي هر چه دوست دارد بگويد ...

مهم اينست که تو عزيز مني !

و من از تمام خوبي هاي دنيا ...

فقط و فقط تو را ميخواهم !!!

گر چه نه اسمت کنار اسم من

نه سقفت هم سقف من

نه دستت در دست من است...