یه دل پر.....

یه مشت ترامادولـــــ....

یه شیشه الکلــــــــ....

خداحافظ در کلــــــــــ

دلم گرفته .. دنيا چه كند كه من اينقدر خرابم !؟

دگر با كسي كه ما شدن من و او را نميخواهد ، كاري ندارم!

بگوييد بيايد.. دلم ديگر از دستش پر نيست .. زندگي ام دگر خالي شده

هـــدفم .. ! راستي هدفشم چه شد! .. نكند ......!

نكند وقتي بهش تكيه كرده بودم ، سست شد و لرزيد{ادامه مطلب...}

___________________

دوستان بقيه متن بالارو ميتونيد در ادامه مطلب بخونيد

+

يك شعر خشگل كه برايتون آماده كردم ( خوشتون مياد )

خوابم نمی بره دلواپس توام

            با این که بی کسم تنها کس تو ام

                                         خوابم نمی بره از دستت دلهره

             چشمای خیس من باز از تو دلخوره

                                        خوابم نمی بره جای تو خالیه

            میپرسم ا زخودم باز این چه حالیه

                                       انگار این اتاق دلواپس منه

                                       احساس میکنم نبضم نمی زنه

 مثل قایقی خسته تودریا                                      مثل دیدن تو  توی رویا

مثل تیک تیک خسته ساعت                                   مثل قصه تلخ صداقت

مثل. . . .

دیشب با خدا دعوایم شد؛ با هم قهر کردیم …

فکر کردم دیگر مرا دوست ندارد.

رفتم گوشه ای نشستم.

چند قطره اشک ریختم و خوابم برد.

صبح که بیدار شدم، مادرم گفت:

" نمیدانی از دیشب تا صبح چه بارانی می آمد."…

تهوع اور است این حال که محکومانه می خندیم...

به جای زندگی کردن به رویش چشم می بندیم...

کجای بخت ما لنگید که تا امروز لنگانیم...

شبیه بار کج هستیم که از مقصد گریزانیم...

همیشه نقش ما بوده سیاهی لشگر دشمن...

به روی اب میخوابند تمام ماهیان اینجا...

چه تاوان بزرگی داشت همان یک سیب راچیدن...

گناه از حضرت ادم مجازاتش برای من...

گذشته ان زمان دیگر که روی دار ظالم بود...

که بین مردم دنیا عدالت شرط حاکم بود...

برای نسل مظلومان همیشه این امید باقیست...

میان تلخی دنیا خدا بی وقفه یک حامیست...

خدایامهمان من باش یک فنجان قهوه ی تلخ....

وقتش رسیده طعم دنیایت رابدانی....

طلب دارم،
از زندگی
تمام حس آرامشم را
مرگ،که دیگر حقم بود



آرامش را در همه جا جستجو کردم غافل از اینکه آرامش از رگ گردن به من نزدیکتر بود.



آغوش بعضی ها علم را زیر سوال میبرد،
انقدر آرامت میکند که هیچ مسکنی جایش
رانمیگیرد



نگاهی که دزدیدی
احساسی که پژمردی
دستانی که گرفتی
صدایی که شبها با آن آرام
میگرفتی
نان و نمکدانی که خوردی
حتی نمکدانی که شکستی
همه و همه حلالت باشد
جز
لرز دلم در اولین بوسه
حرامت باشد لحظه ای که مرا به گناه عادت دادی و
رفتی.

ترسم که تو هم یار وفادار نباشی

عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی

من از غم تو هر روز دوصد بار بمیرم

تو از دل من هیچ خبردار نباشی

سیگارم چه خوب درک می کند مرا…

آرامتر سکوت کن
صداى بى تفاوتىهايت آزارم ميدهد



در هجوم لحظه هاي پوچ جدايي" سکوت "تنها يادگار لحظه هاي با تو بودن است, وقتي ثانيه ها رفتنت را تلنگر ميزنند بودنت به کوچه
يه فراموشي کوچ ميکند.




يه دقيقه سکوت
بخاطر تموم آرزوهايى که در حد يه فکر کودکانه باقى موندن بخاطر اميدهايى که به نااميدى مبدل شدن
بخاطر شبهايى ک با اندوه سپرى کرديم
بخاطر چشمهايى که هميشه بارونى موندن بخاطر قلبى که زير پاى اونايى که دوستشون داشتيم له شد
يه دقيقه سکوت
بخاطر کسانى که اين روزها با ناراحت کردنمون شاديشون رو بدست اوردن
بخاطر صداقت که وجودى فراموش شدست
بخاطر محبت ک بيشتر ازهمه بهش خيانت شده
يه دقيقه سکوت
بخاطر حرفاى نگفته بخاطر احساسى که ناديده گرفته شده
باوجود همه اينا خداى ما هنوز با ماست




يادها فراموش نخواهند شد حتى با اجبار
دوستى ها ماندنى اند حتى با سکوت
علاقه ها نيز ادامه دارند حتى باوجود فاصله ها



فريادها را همه مي شنوند هنر واقعي شنيدن صداي سکوت است ، بي صدا هم مي شود به ياد هم بود
بيصداترين فريادم رو براى تو ميفرستم تا بدونى درسکوتم هميشه ب يادتم.




يادت هست
روزي پرسيدي اين جاده کجامي رود
ومن سکوت کردم
ديدي جاده جايي نرفت
آن که رفت توبودي